Różana marmolada

Już 3 owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania człowieka na witaminę C. Naturalna witamina zawarta w owocach jest przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w tabletkach.

Składniki:

1 kg owoców dzikiej róży ( oczyszczonej ), 1 kg cukru.

Dojrzałe owoce róży myjemy, osuszamy, kroimy na pół i usuwamy nasiona. Po oczyszczeniu odważamy 1 kg owoców. Różę mielimy, w maszynce do mięsa, razem z cukrem. Marmoladę przekładamy do pojemników i trzymamy w lodówce lub zamrażamy. W ten sposób otrzymujemy pełnowartościowy produkt zachowujący 100 witaminy C. Marmolada może być przechowywana nawet rok, nic się z nią nie dzieje, nie traci smaku ani koloru. Mrożenie również nie wpływa ujemnie na stan róży, po rozmrożeniu masa się nie rozwarstwia, nie podpływa wodą ani nie traci koloru, wygląda i smakuje jak świeżo zerwana z krzaka. Marmolada jest bardzo gęsta i cudownie smakuje w pączkach lub rogalikach.

Wino różano-pigwowe

Sezon różany w pełni!

Składniki:

2 kg owoców dzikiej róży, 1 kg owoców pigwowca, 10 l wody, 3 kg cukru, drożdże tokaj z pożywką.

Wodę z cukrem zagotowujemy i studzimy. Owoce róży kilkukrotnie płuczemy w wodzie i osączamy a następnie przekręcamy przez maszynkę z sitkiem o dużych oczkach. Owoce pigwowca przekrajamy, pozbawiamy gniazd nasiennych i razem ze skórką kroimy w kostkę. Różę i pigwowca wrzucamy do butla, wlewamy syrop z wody i cukru, oraz 4 dni wcześniej rozrobione drożdże z pożywką ( według przepisu na opakowaniu ). Butel stawiamy w ciepłym miejscu na 6 tygodni. Do prawidłowego przebiegu fermentacji najwłaściwsza jest temperatura od 18 do 22 C, przy czym na początku fermentacji temperatura nastawu może dochodzić do 25 C. Naczynie napełniamy do 2/3 objętości. Butel musi być szczelnie zamknięty, aby chronić zawartość przed dostępem powietrza i drobnoustrojów. Ponieważ w czasie fermentacji wydziela się duża ilość dwutlenku węgla, który musi mieć ujście na zewnątrz, przez korek wprowadzamy do butla rurkę fermentacyjną, a miejsce wokół rurki zalewamy stearyną. Rurkę napełniamy wodą z dodatkiem spirytusu.

Po 6 tygodniach wino ściągamy a moszcz wyrzucamy. Butel należy napełnić prawie pod sam korek, aby pozostawić jak najmniej powietrza, sprzyjającego kwaśnieniu wina. Wino odstawiamy w chłodne miejsce na 1-2 tygodnie, a kiedy osad opadnie ściągamy rurką płyn, a osad wyrzucamy. Rozlewamy do butelek i odstawiamy na minimum 3 miesiące aby wino dojrzało. Wino zlane po ukończeniu fermentacji jest winem młodym i nie wykazuje jeszcze specyficznego smaku i aromatu, czyli nie ma tzw. bukietu. Powstaje dopiero w miarę jego przechowywania. Starzejąc się nabiera łagodnego smaku, traci smak surowizny i wytwarzają się w min związki chemiczne decydujące o bukiecie wina.

Z tego przepisu powstaje wino wytrawne, jeśli chcemy uzyskać wino słodkie, musimy dodać  więcej cukru, ale dopiero po zakończeniu fermentacji, kiedy wino już zlejemy, inaczej cukier zostanie przerobiony na alkohol. W tym celu bierzemy trochę wina, podgrzewamy i rozpuszczamy w nim cukier a następnie studzimy i mieszamy z pozostałym winem. Syrop dodajemy stopniowo, aż do uzyskania właściwego smaku.

Najwłaściwszym miejscem przechowywania butelek z winem jest piwnica o stałej temperaturze 10-12 C.